ลำเต้ยบ่าวเกี้ยวสาว

ลำเต้ยบ่าวเกี้ยวสาว

ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย

๔/๐๓/๕๗

(ชาย) เต้ยพม่า                     นวลน้อง   ผ่องแก้มใส     เป็นลูกสาวใคร  แม่ยอดชู้
โอ้แม่โฉมพธู   พี่อยากรู้  อยากเคียง  คนดี
ฮักอ้าย  เหมือนหัวปลี  เปรียบกล้วยมี  เครือเดียว
หญิงอื่น  พี่ไม่  แลเหลียว   รักน้อง  คนเดียว  รอน้องตกลง

(หญิง)เต้ยพม่า                      คำพูด  ชายมี  โหล   ยกสระโอ  ให้พี่  คนเดียว
ขี้โม้  โลโซ  หาเที่ยว ปานอึ่งยางเกี้ยว  หาคู่  เต็มท่ง
น้องเผลอ  ตอบตกลง   นั้นก็คง  ไม่พ้น  น้ำตา
เหมือนผ้า  แพรมนไร้ค่า   พอเปื่อย  ขาดมา  อ้ายก็ทิ้งไป

(ชาย)(ลำเต้ยดั่งเดิม)

แม่นผู้ใดซ่างพาเว้า   พานางเอาคำเว้ามาซ่า
สัจจะชายสูงซ่ำแผ่นฟ้า บ่มีได้สิต่ำลง 
ใจประสงค์ยึดมั่น สัญญาใด๋กะบ่เคยถิ่มป่อน 
เฝ้าออนซอนแต่นางสุมื้อ  บ่มีได้สิหน่ายลง
ใจประสงค์แท้แล้ว   น้องเป็นมันแกว อ้ายสิขุนก่น
คั่นน้องเป็นโพนอ้ายสิอ้อมฮั้วไว้   บ่ให้ไผ๋ก่นเถิ่ง นั้นหละหน่าหนานวลหน่า ๆ
ขาวนวน ๆ ก๊ะตาเอ่ย  ขาวนวน ๆ ก๊ะตาเอ้ย

(หญิง)(ลำเต้ยดั่งเดิม)

โอ้ยละพี่ชายเอ้ย ๆ

คั่นแม่นใจอ้ายผ่าได้ น้องอยากเอาออกมาเบิ่ง
ย่านแต่ใจอ้ายมีหลายลิ้น เทียวหยอกแต่ผู้สาว
เว้ามือซาวประสงค์สร้าง   ทางนาดอนอ้ายบ่ทันซ่าว 
ให้นอนหนาวอยู่กะต๊อบน้อย ๆเบิ่งหิงห้อยอยู่หยั่งคืน
บ่ได้ฝืนใจเว้า  เอาความจริง ดอกมาว่า 
อ้ายสัญญาดั่งคำเว้าได้   สิเอาให้แม่นใจนาง
คั่นแม่นบุพเพสร้าง  แสนสิไกลกะตามซ่าง
ถึงสิย่างข้ามสิบแม่น้ำ  ถึงสิลอยซาวสิบแม่น้ำ  คงสิได้แม่นฮ่วมกัน 
นั้นล่ะนานวน ๆ น่า  ละนา นวล ๆน่า  ให้ดั่งจริงสัญญาไว้   ไผลืมไวให้เป็นฮ้าง

(ชาย) (เต้ยพม่า)

สมควรแล้วหนา ๆ ผมขอลาไปก่อนเด้อ

บ่ทันโดนนั้นเผลอ เวลาจ้อเข้ามาไล่

ผมนี้อยู่บ่ไกล    ในหัวใจพี่น้องเสมอ

ในฝันผมยังฝันเพ้อ  อยากพบเจอแฟนทุกเวลา

(ลำเต้ยดั่งเดิม)

ปรารถนานำก้น    บ่โดนละได้พ้อกันใหม่

อยู่บ่ไกลเด้อละ บ้านเฮานั้น  ไปได้ทุกเวลา

สมควรลาไปแล้ว รถสองแถวมาเฝ้าถ่าอยู่

ลาคุณครู  อาจารย์เด้อท่าน

กรรมการในงานนี้พร้อม  นี้พร้อม โอยนี้พร้อม นี้พร้อม

เสียงบ่หอมละหวานคือเสียงเพิ่น แต่ใจผมเกิน  เด้อเต็มร้อย   

                                    คะแนนของผมขอเต็มร้อย