ลำล่อง ออนซอนสังคมช้างลาว
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
(กลอนขึ้น)
ละกบกินเดือนยังเหลือฟ้า นาคกินปลายังเหลือฮ่อง
เฮาไทยลาวเอิ้นพี่น้อง ลำของคั่นบ่ห่างเหิน แก้มเปิ่นเวิ่น….ไทยลาว เออ เออ
(เนื้อในกลอน)
พี่น้องเอย
น้ำเต้าปุงหน่วยนั้น เฮาพากันมุดออกมา
เทิงภาษาเผ่าพันธุ์ บ่ต่างกันจนวันนี้
ไทยกับลาวเฮาแต่กี้ เป็นหนึ่งเดียวไผกะว่า
กาลเวลาเปลี่ยนโลก โจกโหลกฟ้ากะเปลี่ยนไป
มรดกโลกเพิ่นได้
ให้ไปอยู่หลวงพระบาง
เศรษฐกิจเป็นศูนย์กลาง
การท่องเที่ยวกะว่าได้
เอามูลมังฮักษาไว้
วัดอาฮามให้เขาเบิ่ง
มีเกินเคิ่งลาวนั้น
หัวจดใต้เลียบล่องของ
ไผเห็นซ่าลือก้อง
แผ่นดินทองมรดก
จกไหง้เอาของดี
ฝีมือคนประดิษฐ์สร้าง
ไปนำเอาฮูปช้าง มาเติมแต้มเพิ่มปรับเปลี่ยน
เอามาเขียนเป็นฮูป
ติดของใช้หัตถกรรม
เป็นภาพจำจื่อไว้
ช้างยิ่งใหญ่อยู่ตลอด
จนมาฮอดมื้อนี้ บ่หนีลี้ไปจากคน
ไทยกะไปซอกค้น
หลวงพระบางนั้นหลายแห่ง
ขอแสดงความปราบปลื้ม นำพี่น้องที่เจริญ
สังคมลาว…..
(บทลง)
เออ….เออ….พี่น้องเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น